εγκαταλελειμμένοι χώροι, μισοτελειωμένα γιαπιά, στενά χωρίς φωτισμό, ατέλειωτες αλάνες από μπετόν. Εικόνες ανοίκειες, που αποφεύγουμε, αφήνοντάς τες να ωριμάζουν και να παρακμάζουν ακόμη περισσότερο, καλλιεργώντας αμηχανία, φόβο και τελικά διαγραφή από τη μνήμη μας. Τόποι που μας φαίνονται μεγάλοι, κι ας είναι μικροί. Τόποι που δεν έχουν αρχή, ούτε τέλος

noID σημαίνει χωρίς ταυτότητα

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

BACKSTAGE_OUT


ομάδα εργασίας: Γεκτίδου Σεβαστή, Καπράρας Γεώργιος, Νάνη Δώρα, Οικονομίδου Αντιγόνη, Πρωτοπαπάς Λουκάς


Η περιοχή μελέτης αφορά δύο οικοδομικά τετράγωνα που διαχωρίζονται από την οδό Ανεξαρτησίας, που ανέκαθεν αποτελούσε τον σημαντικότερο εμπορικό άξονα των Ιωαννίνων. Σήμερα, η εικόνα της περιοχής μαρτυρά την μειωμένη εμπορική δραστηριότητα, ενώ τα εγκαταλελειμμένα κτήρια και οι πολλοί ελεύθεροι δημόσιοι ανεκμετάλλευτοι χώροι συμβάλουν σε αυτό το δυσάρεστο σκηνικό.
Η πρότασή μας στοχεύει στον επαναπροσδιορισμό της περιοχής μελέτης και την ενίσχυση του ήδη εμπορικού της χαρακτήρα. Έτσι, ενοποιούνται ελεύθεροι χώροι αφενός μεν με την κατεδάφιση εγκαταλελειμμένων κτηρίων αλλά και με την αξιοποίηση ακαλύπτων και αδόμητων οικοπέδων ενώ παράλληλα διανοίγονται μπλοκαρισμένες στοές. Προκύπτουν έτσι τρεις χωρικές υποενότητες με άμεση επικοινωνία μεταξύ τους και προστίθενται νέες λειτουργίες στα ήδη υπάρχοντα “κελύφη”. Για παράδειγμα: λειτουργία δημόσιας βιβλιοθήκης με υπαίθριο αναγνωστήριο στο ελεύθερο χώρο του παλιού σταθμού των ΚΤΕΛ, στέγαση φοιτητικών εστιών στο κτήριο του παλιού Οικοτροφείου ενώ στην τρίτη υποενότητα προσδίδονται δυνατότητες αναψυχής. Για τους χώρους αυτούς χρησιμοποιείται ως κοινός θεματικός άξονας στοιχεία της φύσης που εμπλέκονται στους χώρους με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά και με στόχο την προσέλκυση του κοινού σε αυτούς.      







Είναι θετικό το γεγονός ότι η πρόταση αντιμετωπίζει συνολικά το πρόβλημα της περιοχής μελετώντας όλες τις παραμέτρους. Προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες  ώστε να αναπτυχθεί το εμπόριο μέσα από νέες πορείες που οδηγούν σε υπάρχοντα κελύφη με νέες χρήσεις.  

Η τοποθέτηση χρήσεων που αφορούν φοιτητές στον ιστό της περιοχής είναι σωστή. Η δημιουργία της δημόσιας βιβλιοθήκης αλλά και η στέγαση των φοιτητών στο παλιό Οικοτροφείο θα αποτελέσουν σημεία αναφοράς αλλά και ανάπτυξης του εμπορίου και της καθημερινότητας.     

ΜανώληςΟικονόμου, Αθήνα













Τρείς μεγάλες γειτονιές, η κάθε μία με διαφορετικό χαρακτήρα.  Και αυτό που δηλώνει την συνοχή τους είναι η ύπαρξη των ίδιων φυσικών στοιχείων που συντίθενται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο.  Όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται αντιληπτό στο σχέδιο που παρουσιάζονται και οι τρεις περιοχές ταυτόχρονα. Κάθε μία φαίνεται να έχει τα δικά της χαρακτηριστικά ιδιώματα ως προς την οργάνωση του χώρου.   

Επίσης,  είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς που βρίσκονται οι χώροι που απεικονίζονται στα σκίτσα και στα 3d, εκτός από ένα, της πίσω μεριάς του ΚΤΕΛ. 
Ενδιαφέρουσες σκέψεις που όμως δεν έχει γίνει αρκετή προσπάθεια για να γίνει σαφής ο κοινός τους θεματικός άξονας και πως αυτός ενυπάρχει σε κάθε μία από τις τρείς υποενότητες.
Καλά τα 3d, σωστά  τα σκίτσα αλλά λίγο αδύναμα, όχι πολύ κατατοπιστική η πινακίδα ως προς τη θέση των απεικονίσεων στην υπό μελέτη περιοχή.
Δημήτρης Λουκόπουλος, αρχιτέκτων, διδάσκων ΔΠΘ






Ο συνολικός ανασχεδιασμός των δύο οικοδομικών τετραγώνων ξεδιπλώνεται με σαφήνεια και επιχειρεί να  ανατρέψει την κλειστότητά τους δημιουργώντας παράλληλα περιβάλλοντα μικρής κλίμακας με καθορισμένες χρήσεις. Το πρόγραμμα της πρότασης απαντά στις ανάγκες της περιοχής με πειστικό τρόπο. Είναι θετική η δημιουργία ροών κίνησης, η ανεμπόδιστη κατά το δυνατόν διαμπερών διελεύσεων καθώς και η ανάδειξη των στοών ως ένα σημαντικό μέρος τους. Ενδιαφέρον έχει επίσης η διαμόρφωση του εδάφους εκτός της υδάτινης χάραξης. Τα αναπαραστατικά μέσα αν και σχετικά περιορισμένα καταφέρνουν να αποδώσουν ικανοποιητικά το ύφος των προτεινόμενων χώρων.






Καλή προσέγγιση, δεν εμφανίζονται βέβαια κάπου τα κενά κελύφη που αποτελούν τον πυρήνα για την ανάπτυξη των υπαίθριων διαμορφώσεων στο εσωτερικό των ΟΤ. Για αυτό το λόγο και η επιλογή των στοιχείων της φύσης φαίνεται αυθαίρετη και δεν συσχετίζεται με την επιδιωκόμενη ποιότητα  και την ατμόσφαιρα των χώρων που δημιουργούνται. Τα φωτορεαλιστικά ανεκτά, τα σκίτσα αναπαράγουν με τυποποιημένο τρόπο και δεν αποδίδουν κάποια ιδιαίτερη ποιότητα των υλικών.

Αστικά δώματα στο +1

ομάδα εργασίας: Ράνια Παππά, Εύα Γούλα, Τσομλεκτσή Μαριάνθη


Ασχοληθήκαμε με την οδό Ανεξαρτησίας, εξαιτίας του έντονου σκηνογραφικού ενδιαφέροντος και της έντονης παρουσίας ιστορικών φάσεων, την απουσία οργανωμένου δημόσιου χώρου στο επίπεδο και κατά μήκος του δρόμου, και την εγκατάλειψη του 2ου επιπέδου των κτισμάτων. Επιθυμούμε να μεταφέρουμε το ενδιαφέρον από το επίπεδο +0 στο +1, αποδίδοντάς το σε δημόσια χρήση.  Προτείνουμε λοιπόν μια οριζόντια γραμμική λωρίδα, δημόσιας χρήσης, που ορίζεται από τη διαδοχή χώρων-αστικών δωματίων και υλοποιείται με τη μερική ενοποίηση του χώρου μέσω ενός διαδρόμου και την εγκάρσια τοποθέτηση επί αυτού, δωματίων με διάφορες δράσεις (εκπαιδευτικες, πολιτιστικές). Η άνοδος στο επάνω επίπεδο γίνεται από τα εγκαταλελειμμένα ισόγεια κατατήματα. Απώτερος στόχος της πειραματικής αυτής διερεύνησης είναι να ξαναζωντανέψει το μικροεμπόριο στο ισόγειο το οποίο παρακμάζει και να αξιοποιηθεί το κτιριακό δυναμικό στο σύνολό του, δίνοντας  την παρουσία της τρέχουσας εποχής και αποδίδοντας τελικά την ταυτότητα του σήμερα .      





Πολύ καλή προσέγγιση η μεταφορά μιας κατάστασης κίνησης/περάσματος/δρόμου στο α’ όροφο που σήμερα παραμένει αχρησιμοποίητος. Η αποτύπωση της κατάστασης είναι πολύ καλή, και για αυτό και η πρόταση είναι πειστική. Ο τρόπος σχεδιασμού όμως δεν αποδίδει το δυναμισμό της πρότασης, η διαγραμματική τομή είναι άτολμη και τα σημεία εισόδου ανεπεξέργαστα.



Τολμηρή πρόταση που όμως φιλοδοξεί να αλλάξει άρδην την δυναμική του δρόμου.  Η ιδέα της ενεργοποίησης του επιπέδου του ορόφου είναι απολύτως σεβαστή και κατανοητή, ο τρόπος που επιχειρείται όμως, ενώ χειρίζεται με διακριτικότητα την εικόνα (όψη), συμπεριφέρεται με κάποια βιαιότητα στη δομή:
Τα παρόδια κτίρια, χτισμένα για να λειτουργούν διαμπερώς κατά τον άξονα «δρόμος μπροστά – αυλή πίσω» δέχονται τη διάτρηση του νέου άξονα κίνησης,  κατά την άλλη διεύθυνση, την κάθετη στη μεσοτοιχία.   Καθώς αυτός τα εμβολίζει και διαλύει τη γωνία των πρισμάτων τους –το πιο  καίριο δομικό στοιχείο ενός πέτρινου κτιρίου- αποσπά τις όψεις σε ένα δικό τους (σκηνογραφικό;) επίπεδο.  Είναι, άραγε, σημαντικότερος ο σεβασμός του «σκηνογραφικού ενδιαφέροντος» (βλέπε κείμενο παρουσίασης) των κτιρίων από αυτόν της δομική τους υπόστασης;
Περιεκτικό το αναλυτικό τμήμα της παρουσίασης -με σωστή χρήση των ηλεκτρονικών μέσων απεικόνισης-  υπάρχει όμως ένα αντίστοιχο έλλειμμα στο κομμάτι της παρουσίασης της συνθετικής πρότασης. 
Λουκόπουλος Δημήτρης, αρχιτέκτων, Διδάσκων ΔΠΘ




Η προσπάθεια διεύρυνσης του δημόσιου χώρου με την ενεργοποίηση των κλειστών, εγκαταλειμμένων χώρων του 1ου ορόφου σε μεγάλο τμήμα της οδού Ανεξαρτησίας αποτελεί ενδιαφέρουσα ιδέα.  Η προτεινόμενη επανεγκατάσταση του μικροεμπορίου μεταθέτει το ενδιαφέρον από την εύκολη –θεαματική σκηνογραφία του δρόμου (μέτωπα) στην ζωή της ανταλλαγής και συνεύρεσης. Η πρόταση είναι ισχυρότερη στο μέρος της ανάλυσης (διαγράμματα), ενώ η εικονογραφία της μελλοντικής κατάστασης υπολείπεται. Πάντως παραμένει μια δυναμική παρέμβαση που επανακαθορίζει την σχέση του μετώπου με τον δρόμο.




Η προσπάθεια αντιμετώπισης των σημαντικών προβλημάτων της περιοχής με γνώμονα τις υπάρχουσες υποδομές είναι σημαντική. Η μεταφορά του ενδιαφέροντος και στο επίπεδο +1 δημιουργώντας χώρους δημόσιας χρήσης βάζει τις βάσεις για την ανάπλαση της περιοχής.
Οι εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις στα δωμάτια του ορόφου θα δημιουργήσουν ένα νέο προορισμό για τους νέους και όχι μόνο. Απόρροια της ανάπτυξης του ορόφου θα είναι η αναζωογόνηση και των καταστημάτων στο ισόγειο. Σημαντική είναι η διατήρηση και η αξιοποίηση του κτιριακού δυναμικού της περιοχής κρατώντας τον χαρακτήρα της.





στο βάθος κήπος…

ομάδα εργασίας: Σεμνή Παπαδοπούλου, Αλκιβιάδης Κορμπιζέ, Βάλλια Φραγκιά, Εμμανουέλα Χαφνάβη
Αντικείμενο μελέτης αποτέλεσε τμήμα της οδού Ανεξαρτησίας.
 Η περιοχή, που για χρόνια συντηρούσε έναν εμπορικό χαρακτήρα, έχει πια χάσει την ταυτότητά της. Τόσο τα ισόγεια με το μικροεμπόριο, όσο και οι όροφοι με τις κατοικίες, έχουν στην πλειοψηφία τους παραμεληθεί, δίνοντας στην ευρύτερη περιοχή μια αίσθηση παρακμής…
Μέσω της παρακάτω εργασίας επιχειρείται η νοηματοδότηση της περιοχής έτσι ώστε αυτή να επανενταχθεί δυναμικά στον αστικό ιστό, με σκοπό να επηρεάσει τους συσχετισμούς της καθημερινής ζωής της πόλης.
Με μια όσο το δυνατόν διακριτικότερη επέμβαση, μεταφέρουμε τις δράσεις και το ενδιαφέρον πίσω από το σκηνικό που συνθέτει η όψη της οδού Ανεξαρτησίας, δημιουργώντας υπαίθρια καθιστικά  στους ακάλυπτους χώρους.
Ταυτόχρονα, προτείνουμε τη δημιουργία φοιτητικών κατοικιών στους ορόφους, οι οποίες θα ενισχύσουν τη λειτουργία των ήδη υπαρχόντων καταστημάτων.



Έξυπνη, με την έννοια της προσαρμοστικότητας στην υπάρχουσα κατάσταση, εμπλουτιστική της ζωής του δρόμου και εφαρμόσιμη πρόταση, με μικρές παρεμβάσεις σταθεροποίησης στα υφιστάμενα κτιριακά κελύφη, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο. 
Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν ενδιάμεσο του τεχνητού και φυσικού στοιχείου,  κάποιου είδους ελαφριά κατασκευή.  Ενδιαφέρον θα παρουσίαζε η παρουσία και ο συσχετισμός κάποιων φοιτητικών κατοικιών με τους νέους κήπους.
Πολύ καλό το αποτέλεσμα της χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων απεικόνισης.  Κρίνοντας κάποιος αυστηρά, θα μπορούσε να πει πως οριακά αγγίζει την υπερβολή ως προς τη φυσικότητα της αναπαράστασης (τα «zoom» έχουν σίγουρα χρωματικά μια υπερβολή, ίσως αν έλειπε το γαλάζιο…}   Πάντως, θα μπορούσαν κάλλιστα, όλα να σταθούν και ασπρόμαυρα.
Λουκόπουλος Δημήτρης, αρχιτέκτων, διδάσκων ΔΠΘ





Η πρόταση αν και αφορά τμήμα της οδού Ανεξαρτησίας έχει εμβέλεια σε όλο το αντίστοιχο οικοδομικό τετράγωνο. Ο ανασχεδιασμός όλων των ακάλυπτων-αδόμητων χώρων και η μετατροπή τους σε κήπους, η εγκατάσταση φοιτητικών ξενώνων στους ορόφους  καθορίζει τον σύγχρονο αστικό χαρακτήρα του ο.τ. Διαφορετικές χωρικές ποιότητες διατυπώνονται με σαφήνεια : χώροι ηρεμίας εσωτερικοί (μυστικοί κήποι), ανάλαφρη υπόμνηση της τοποθεσίας τους, υποτονισμός της σκηνογραφίας του δρόμου. Γενικότερα πρόκειται για μια συγκροτημένη πρόταση που αναγνωρίζει την τοπική κλίμακα χωρίς να επιχειρεί την ανατροπή της.




Καλή απόδοση μιας απλής και ξεκάθαρης πρότασης όσον αφορά το κυρίως θέμα, δηλαδή, τη δημιουργία των κήπων. Θα ήταν χρήσιμο να υπάρχει έστω κωδικοποιημένα ως κατάλογος η επιλογή του είδους βλάστησης αφού αυτό αποτελεί και το αντικείμενο του σχεδιασμού γιατί σχεδιαστικά δεν εμφανίζεται πουθενά η μετατροπή του ορόφου σε φοιτητικές κατοικίες και παραμένει μόνο ως δήλωση προθέσεων στο κείμενο της περιγραφής.






Η προσπάθεια για νοηματοδότηση της περιοχής της οδού Ανεξαρτησίας ώστε να επανενταχθεί στον αστικό ιστό είναι η ουσία της πρότασης αυτής. Η δημιουργία κήπων,  η επαναχρησιμοποίηση των χώρων από φοιτητές σε συνδυασμό με την αναζωογόνηση του εμπορίου δίνουν τα κίνητρα ώστε να επιστρέψει ο κόσμος στην περιοχή.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η πρόταση κινείται με γνώμονα τη διακριτική επέμβαση πίσω από την όψη του δρόμου, ώστε να μην αλλάξει ο χαρακτήρας της περιοχής. Προτείνονται έξυπνες λύσεις σχετικά χαμηλού κόστους αλλά σημαντικής λειτουργικότητας.

Δημιουργία ενός αυτοσυντηρούμενου χώρου που λειτουργεί και αλληλεπιδρά ενεργά με τη γύρω περιοχή


Ομάδα Εργασίας: Ειρήνη Κασιούμη, Όλγα Δημολιάτη, Θύμιος Αποστολάκης,
Μιχάλης Αγγελίδης, Νεφέλη Κολιού, Ιωάννα Μπίτου

Με την απομάκρυνση των ΚΤΕΛ η γύρω περιοχή σιγά σιγά αλλάζει και η ταυτότητα της μεταβάλλεται. Η παρακμή των εμπορικών δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια της μέρας και η ακμή των δραστηριοτήτων διασκέδασης κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι χαρακτηριστικό στοιχείο. Το κτίριο των ΚΤΕΛ υπάρχει κενό και ερειπωμένο απωθώντας παρά προσελκύονταςοποιαδήποτε  μορφή δραστηριότητας.

Πρόταση:
Η πρότασή μας στηρίζεται στη δημιουργία ενός χώρου με ποικίλες δραστηριότητες στοχεύοντας στην αναζωογόνηση της περιοχής και μια λύση επιβίωσης στην εποχή της κρίσης.
Το κτίριο μετατρέπεται σε ένα χώρο που φιλοξενεί ανθρώπους που ζουν και δημιουργούν μέσα σε αυτό και συναναστρέφονται με τη γύρω περιοχή. Η υπάρχουσα δομή του κτιρίου μας δίνει τη δυνατότητα να χωρίσουμε τις κύριες λειτουργίες σε επίπεδα. Στο επάνω επίπεδο καθώς και στο ισόγειο ορίζονται οι ιδιωτικοί χώροι. Στο μεσαίο επίπεδο ορίζονται οι δημόσιοι χώροι.






Η πρόταση κινείται σε προγραμματικό – διαγραμματικό επίπεδο, διαφοροποιείται από τις άλλες προτάσεις του εργαστηρίου δίνοντας έμφαση στη διαδικασία του ανοιχτού συμμετοχικού σχεδιασμού. Προτείνονται διαδικασίες ανταλλαγής ιδεών (πλατφόρμες) και κατά συνέπεια συνεχούς ανασχεδιασμού του χώρου. Θετικό σημείο της είναι η αναφορά στο σύγχρονο λόγο της αρχιτεκτονικής και στο ρόλο των αρχιτεκτόνων στη διαμόρφωση της πόλης (πολιτική διάσταση). Η εικονογράφηση της ιδέας είναι περιορισμένη, ωστόσο γίνεται κατανοητή η πιθανή επανάχρηση του επιλεγμένου κτηρίου που στηρίζεται στον καθορισμό περιοχών  ιδιωτικού και δημόσιου.




Πρόκειται για μια προγραμματική πρόταση με πολύ ενδιαφέρον για αυτό και θα έπρεπε να έχει αναπτυχθεί περισσότερο στο επίπεδο του διαγράμματος που σωστά επιλέγεται ως εργαλείο παρουσίασης όπως και το κολάζ που αποδίδει μια ατμόσφαιρα. Σε προγραμματικό επίπεδο βέβαια παραμένει ανεπεξέργαστη και αναπαράγει το δίπολο ιδιωτικό/δημόσιο που είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς ότι επιδιώκει να επανεξετάσει.  Γενικά, καλή ιδέα, σωστή επιλογή αναπαραστατικών μέσων, ανεπαρκής επεξεργασία προγράμματος.














Η πρόταση διαπραγματεύεται εναλλακτικούς τρόπους κοινωνικής (μικρής κλίμακας) οργάνωσης, θεωρώντας τους χρήστες σαν μια ομάδα ατόμων που συντάσσει δικούς της, εσωτερικούς κανόνες παραγωγής αγαθών και κατανομής οικονομικών πόρων, ενώ παράλληλα  προσπαθεί να συνυπάρξει σε μια μεγαλύτερη συμβατική κοινωνικοοικονομική δομή. 
Η πρόταση παρότι είναι καινοτόμα ως προς το σενάριό της, εξαντλείται σε προγραμματικό επίπεδο και επιχειρεί μια  χωροθετική διευθέτηση λειτουργιών, χωρίς όμως να προβαίνει σε κάποια κύρια αρχιτεκτονική χειρονομία, η οποία να συνιστά το ίχνος των νέων αυτών συνθηκών στο κενό του υπό όψιν κτιρίου-υποδοχέα, δηλαδή του παλιού ΚΤΕΛ.  Εκτός και αν η συνολική πρόταση υποθέτει ότι –μαζί με τις άλλες και- αυτή η διαδικασία, της αρχιτεκτονικής δηλαδή οργάνωσης του χώρου, θα είναι μέλημα της αυτοδιαχειριζόμενης ομάδας κατοίκων και χρηστών του...
Λουκόπουλος Δημήτρης, αρχιτέκτων, διδάσκων ΔΠΘ




Ο αστικός ιστός αλλάζει συνεχώς με αποτέλεσμα περιοχές που έσφυζαν από ζωή να αντιμετωπίζουν προβλήματα εγκατάλειψης. Η μεταφορά το σταθμού των ΚΤΕΛ στην πόλη των Ιωαννίνων δημιούργησε ένα τέτοιο πρόβλημα.

Η πρόταση της ομάδας για την αξιοποίηση του κτιρίου αυτού κινείται σε ουσιαστικό δρόμο. Η δημιουργία ενός χώρου που συνδυάζει διαφορετικές χρήσεις έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει στο μέλλον. Ενδιαφέρον στην πρόταση παρουσιάζει η τοποθέτηση δημόσιων και ιδιωτικών χώρων δημιουργώντας ένα πλέγμα μικτών χρήσεων. 


Εναλλακτικές διαδρομές σε αστικά κενά.

Ομάδα Εργασίας: Ζώτου Παναγιώτα, Κυανίδου Μαργαρίτα, Μάκη Τατιάνα 




Η περιοχή μελέτης αποτελείται από το οικοδομικό τετράγωνο περικλείεται από τις οδούς Ανεξαρτησίας, Σίνα και Ζωσιμαδών καθώς και το γειτονικό τους χώρο. Σαν ομάδα επικεντρωθήκαμε στις περιοχές που αποτελούνται από αδόμητους χώρους και συνδέονται με στοές. Παρατίθεται ως παράδειγμα η διαμόρφωση της στοάς που συνδέει τις οδούς Ανεξαρτησίας και Σίνα, την οποία επιλέξαμε καθώς αποτελεί τη μοναδική στοά στο συγκεκριμένο κομμάτι της πόλης που είναι διαμπερής (έχει είσοδο και έξοδο), ενώ παράλληλα το σχήμα “Γ” της κάτοψης δεν επιτρέπει την οπτική αναγνώριση αυτής της ιδιότητας. Σε συνδυασμό με τους αδόμητους χώρους (το πίσω μέρος της αυλής ενός καταστήματος που συνδέεται με το δώμα αυτού και ένα αδόμητο οικόπεδο), καθώς και τους τυφλούς τοίχους που ορίζουν το χώρο, η περιοχή αυτή διαθέτει χαρακτηριστικά που εν δυνάμει μπορούν να δημιουργήσουν μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική πορεία.
Για τη διαμόρφωση του προκείμενου χώρου:
Κατεδαφίζεται ο τοίχος που χωρίζει τον αδόμητο χώρο από την οδό Σίνα με σκοπό να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση, καθώς και αυτός που ορίζει την αυλή του καταστήματος για να δημιουργηθεί ευρύτερη οπτική φυγή από τη στοά επί της Ανεξαρτησίας.
Η είσοδος επί της οδού Σίνα μετατρέπεται σε χώρου πρασίνου ο οποίος θα λειτουργήσει ως χώρος ανάπαυσης.
Το πλάτωμα που υπήρχε μετατρέπεται σε ένα ενιαίο υπερυψωμένο χώρο αναψυχής. Διατηρείται η πρόσβαση με σκάλα στο δώμα, του οποίου η χρήση είναι ίδια με αυτή του προηγούμενου χώρου.
Τέλος, η κίνηση τονίζεται από οριζόντια ξύλινα στοιχεία (πάνελ, κάγκελα που ορίζουν την είσοδο μιας πολυκατοικίας, παγκάκια), τα οποία ενισχύουν την προοπτική και μεταφέρουν τον ορίζοντα στην κλίμακα του ανθρώπου.













Η ενασχόληση με την δυναμική του κενού – πλήρους μπορεί να επανακαθορίσει τον χαρακτήρα μιας περιοχής μέσα στην πόλη.

Αναγνωρίζοντας τις αυστηρές δεσμεύσεις που ενυπάρχουν στον επιλεγμένο χώρο (τυφλοί τοίχοι, περάσματα, ύψος κτηρίων)  η πρόταση της ομάδας επιχειρεί πετυχημένα να τον μετατρέψει σε φιλόξενη διαφορετική διέλευση ή προσωρινή παραμονή. Η πρόταση αν και υστερεί στα αναπαραστατικά μέσα που χρησιμοποιεί, καταφέρνει να δηλώσει το προγραμματικό της περιεχόμενο. Η ένταση της επέμβασης παραμένει ένα ανοιχτό ζήτημα μιας και οι μικροεπεμβάσεις  παραπέμπουν σε «κλειστό» σύστημα που δεν συνδιαλέγεται με το έξω του.



Η πρόταση αναφέρεται σε απλές αρχιτεκτονικές  χειρονομίες,  που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν άμεσα, εμπλουτίζοντας με νέες οπτικές αλλά και πραγματικές φυγές τον υπό μελέτη αστικό ιστό.  Όμως παρουσιάζεται μια ασάφεια εννοιών,  προθέσεων και προτάσεων:
Κατά ποια έννοια το διάγραμμα δομημένων και αδόμητων χώρων περιέχει κτίρια στην υποτιθέμενη αδόμητη περιοχή του;
Τι σημαίνει «…μεταφέρουν τον ορίζοντα στην κλίμακα του ανθρώπου.»  Μήπως ότι «…δημιουργούν  έναν ορίζοντα, ο οποίος σε αντίθεση με αυτόν που δημιουργούν οι ψηλά ευρισκόμενες κορυφογραμμές των κτιρίων, βρίσκεται πιο κοντά στο επίπεδο κίνησης του ανθρώπου ...»;
Εάν «..τα πάνελ και τα κιγκλιδώματα που ενισχύουν την προοπτική..» φαίνονται στο σκίτσο 1, που «πήγαν» στην τρισδιάστατη απεικόνιση της άποψης από την οδό της Ανεξαρτησίας στην οποία κυριαρχούν κάτι κίτρινοι τσιμεντόλιθοι (που βρέθηκαν;) και μια «χωριάτικη» πλακόστρωση με μαύρους αρμούς;  Τελικά είναι σημαντικά τα πάνελ και τα κιγκλιδώματα για την ενίσχυση της προοπτικής που είναι μέρος της πρότασής σας ή όχι;
Τα σκίτσα, παρότι χρειάζονται άσκηση (την οποία να εφαρμόσετε!) είναι σαφώς καλύτερα και αποκαλυπτικότερα των προθέσεων,  από τα 3d.  
Λουκόπουλος Δημήτρης, αρχιτέκτων, Διδάσκων ΔΠΘ



Καλή πρόθεση – κακός σχεδιασμός με τη χρήση άτεχνων εμπορικής ποιότητας φωτο-ρεαλιστικών που αναπαράγουν μια αμήχανη και τυποποιημένη προσέγγιση του αστικού εξοπλισμού είτε πρόκειται για θάμνους, για φωτιστικά, πλακόστρωση, επένδυση τοίχου. Θα ήταν προτιμότερο να υπάρχουν σκίτσα με το χέρι αν δεν υπάρχει δυνατότητα καλύτερων σχεδιαστικώv προγραμμάτων γιατί εδώ φαίνεται να επαληθεύεται το the medium is the message






Οι αδόμητοι χώροι της ευρύτερης περιοχής, η οποία αντιμετωπίζει σημάδια παρακμής και εγκατάλειψης, σίγουρα είναι σημαντικοί αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε ως μεμονωμένους. Η όποια πρόταση, θα πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με τη συνολική ανάπλαση και αξιοποίηση της ευρύτερης περιοχής αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθούν νέα αστικά κενά σε ένα ήδη επιβαρημένο περιβάλλον.

Η δημιουργία εισόδου και εξόδου από τον χώρο δίνει τη δυνατότητα για συνεχή κίνηση που σε συνδυασμό με τους χώρους πρασίνου και ξεκούρασης δημιουργεί μια μικρή πράσινη νησίδα . Η επαφή του χώρου με τις πίσω όψεις των γειτονικών κτιρίων, χωρίς μια συνολική αντιμετώπιση, μπορεί να δημιουργήσει διάφορα προβλήματα. Η μελέτη τέτοιων χώρων απαιτούν τον συνδυασμό πολλών παραμέτρων.